Dé (lelijke) onesie - eindelijk

Het is mijn eigen schuld, ik weet het wel.
Ik had Zoon 1 gechanteerd toen ik naar Madeline de Stoffenmadam ging. Wanneer hij mee ging mocht een stofje helemaal zelf kiezen...
Nooit verwacht dat er een stof met orka's op, bestaat, natuurlijk!
Zoonlief toonde het mij. En vermoedelijk was mijn reactie niet zo hartelijk, want toen ik vroeg wat ik er uit moest maken, antwoordde hij twijfelend "zo'n pyjama in 1 stuk?"
Hij wist waarschijnlijk dat een T-shirt of short not done zouden zijn.
Oké, een onesie, daar kan ik nog mee leven, belofte maakt schuld, niet?
(Daarna heb ik mijn jongens nooit meer zoveel vrijheid gegeven in de stoffenwinkel.)
Ondertussen lag de stof al enkele jaren in mijn kast. En af en toe, wanneer ik aan het rommelen was, of mijn kast open stond, vroeg Zoon 2 naar zijn onesie.
Ik realiseerde me onlangs dat het lapje stof niet zo groot was en dat zoonlief groeit als kool.
Het zou zonde zijn om het zover te laten komen en dat ons plan niet meer uitgevoerd zou kunnen worden, wegens te weinig stof ;-)
Daarom besloot ik op weekend, eindelijk, de lelijke onesie te maken.
Aangezien Wolf van Zonen 09 maar tot 134 gaat, was mijn oog gevallen op een patroon uit Ottobre.
Bleek dat dat ook maar tot een 146 ging, wat een beetje nipt was, misschien.
Hierdoor heb ik elk stuk verlengd met 4 cm (Ottobre zijn brede modellen hé, en zeker de oudere boekjes).
En hij zit als gegoten!
Zoonlief is er zo blij mee, onvoorstelbaar! En zo dankbaar!
Voor herhaling vatbaar ;-)

 

Dankjewel Carolien, voor het gebruiken van je boekje!

Zus 1