"Ik kan alleen maar rechtdoor stikken"

Dit waren de wijze woorden van vriendin 1 toen ze vertelde over haar stikmachine dat ze "geerfd" had en bij een workshop een kussen had gemaakt.
Ze heeft de naaimicrobe te pakken maar ze mist nog ervaring gaf ze aan.

Nu proberen wij één keer in de maand een knutselavond te organiseren (maar het kan ook gebeuren dat er twee maanden tussen zitten of zelfs meer, tja, werken, huishouden en kinderen en waar is soms die tijd voor jezelf?). Met een glaasje bubbels, snabbels en leuke gespreksonderwerpen worden er allerlei kunstwerken voltooid: bedankingen voor een trouwfeest, kerstkaartjes, kinderfotoboeken, het colosseum te Rome of een farao in kruiskessteek, robots flocken op een broek, armbandjes voor in de klas, ... .
Het gebeurt ook dat ons project gewoon in de zak blijft zitten en dat we door het tetteren vergeten dat we eigenlijk gingen knutselen :-)

"Wat als we nu gewoon eens samen zouden naaien?"
"Goed plan."
"Wat gaan we doen?"
"Euh"

lange stilte

Het mocht niet te moeilijk zijn, maar toch wel iets met een uitdaging. Wat dachten we van een pennenzak met een rits?
Ja, Ok

We hebben al enkele workshops gedaan en die waren tot nu toe, altijd tot in de puntjes voorbereid/georganiseerd. Dat kunnen we ook, dachten we.
Via mail konden ze uit twee modelletjes kiezen, inclusief met lijst van benodigdheden.

Ze werden bij zus 1 verwacht, maar aangezien vriendin 1 meer plaats heeft, werden alle stikmachines naar daar verhuisd.
Daar aangekomen, natuurlijk eerst tetteren, een glaasje drinken en dan ging de workshop van start.
Ze kregen van beide modelletjes de handleiding en de patroontjes van de pennenzak.
Blijkbaar hadden we alle vier dezelfde pennenzak gekozen.

Elke stap deden we samen
- stof strijken,
- stof knippen,
- stof vlieselineren (woord uitgevonden door zus 2)
- flapje spelden,
- flapje stikken,
- glaasje drinken
- vragen of er nog chips is
- garen nog eens goed inrijgen,
- ....
- opschrikken wanneer we vriendin 1 even gefrustreerd uit de hoek zien komen en ze ons de vraag stelt of we altijd een glimlach opzetten wanneer we stikken. NEEN, als het ons even niet mee zit, kan er een vloek ontsnappen en zelfs de zin om verder te doen :-),
- nog een keertje stof spelden,
- de laatste m&m uit het kommetje opeten, dit deed ik alleen :-)
- ....
en op het einde waren we alle vier best wel tevreden over het resultaat.

zus 2 maakte de groene

ik maakte die met de dierjes

deze maakte vriendin 1 voor haar dochter

deze maakte Zus 1 voor Zoon 1

zus 3